Opus 90
Set Gedichte, (Poemes) per a veu i piano
Any 1850
Indicació de temps.- 1 Lied eines Schmiedes
2 Meine Rose
3 Kommen und Scheiden
4 Die Sennin
5 Einsamkeit
6 Der schwere Abend
7 Requiem (Rèquiem: “Antic poema catòlic, l’autor del qual s’anomena l’amant d’Abelard, Heloïsa”).
Llibretistes.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Lebrecht Blücher Dreves (1816–1870) – Requiem
Per a veu i piano
Període Romàntic
1 Lied eines Schmiedes/Cançó d’un ferrador
Any 1850
En clau de mi bemoll major
Indicació de temps.- Ziemlich langsam sehr markirt (A poc a poc molt marcat)
Llibretista.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Lied eines Schmiedes
Fein Rößlein, ich
Beschlage dich,
Sei frisch und fromm,
Und wieder komm!
Trag deinen Herrn
Stets treu dem Stern,
Der seiner Bahn
Hell glänzt voran.
Bergab, bergauf
Mach flinken Lauf,
Leicht wie die Luft
Durch Strom und Kluft!
Trag auf dem Ritt
Mit jedem Tritt
Den Reiter du
Dem Himmel zu!
Nun Rößlein, ich
Beschlage dich,
Sei frisch und fromm,
Und wieder komm!
Cançó d’un ferrador
Xamós petit cavall,
jo et ferro,
sigues fort i dòcil
i torna a venir!
Porta el teu amo
fidelment vers l’estrella
que al davant del seu camí
clara resplendeix.
Costa avall, costa amunt,
corre llambresc,
lleuger com l’aire,
travessant rius i avencs!
Amb la teva cavalcada,
a cada pas,
porta el teu genet
vers el cel!
Ara petit cavall,
jo et ferro,
sigues fort i dòcil
i torna a venir!
2 Meine Rose/ La meva rosa
Any 1850
En clau de si bemoll major
Indicació de temps.- Langsam, mit innigen Ausdruck (A poc a poc, amb una expressió sincera)
Llibretista.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Meine Rose
Dem holden Lenzgeschmeide,
Der Rose, meiner Freude,
Die schon gebeugt und blasser
Vom heißen Strahl der Sonnen,
Reich’ ich den Becher Wasser
Aus tiefem Bronnen.
Du Rose meines Herzens!
Vom stillen Strahl des Schmerzens
Bist du gebeugt und blasser;
Ich möchte dir zu Füßen,
Wie dieser Blume Wasser,
Still meine Seele gießen!
Könnt’ ich dann auch nicht sehen
Dich auferstehen.
La meva rosa
A l’encisador joiell de la primavera,
a la rosa, el meu goig,
que ja es vincla i s’esblaima
per els ardents raigs del sol,
li porto un vas d’aigua
treta d’un pou profund.
Oh tu, rosa del meu cor!
Per el silent raig del dolor
t’has vinclat i esblaimat;
als teus peus, voldria
com l’aigua a aquesta flor,
silenciosament regar la meva ànima!
Encara que llavors no pogués veure
redreçar-te de nou.
3 Kommen und Scheiden/Arribada i comiat
Any 1850
En clau de sol bemoll major
Indicació de temps.- Mit inniger Empfindung (Amb un sentiment profund)
Llibretista.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Kommen und Scheiden
So oft sie kam, erschien mir die Gestalt
So lieblich wie das erste Grün im Wald.
Und was sie sprach, drang mir zum Herzen ein
Süß wie des Frühlings erstes Lied im Hain.
Und als Lebwohl sie winkte mit der Hand,
War’s, ob der letzte Jugendtraum mir schwand.
Arribada i comiat
Sempre que venia, la seva imatge em semblava
tan encantadora com la primera verdor al bosc.
I tot el que deia, s’endinsava al meu cor,
dolçament, com el primer cant al boscatge.
I quan amb la mà em va fer signe de comiat,
era com si s’esvanís el darrer somni de la meva jovenesa.
4 Die Sennin /Preciosa Sennin
Any 1850
En clau de si major
Indicació de temps.-Nicht schenll (No ràpidament)
Llibretista.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Die Sennin
Schöne Sennin, noch einmal
[Singe]1 deinen Ruf in’s Thal,
Daß die frohe Felsensprache
Deinem hellen Ruf erwache.
Horch, o [Mädchen]2, wie dein Sang
In die Brust den Bergen drang,
Wie dein Wort die Felsenseelen
Freudig fort und fort erzählen!
Aber einst, wie Alles flieht,
Scheidest du mit deinem Lied,
Wenn dich Liebe fortbewogen,
Oder dich der Tod entzogen.
Und verlassen werden stehn,
Traurig stumm herübersehn
Dort die grauen Felsenzinnen
Und auf deine Lieder sinnen.
Preciosa Sennin, una vegada més
Preciosa Sennin, una vegada més
[Canta] la teva crida a la vall,
Que el llenguatge rock feliç
Desperta a la teva crida brillant.
Escolta, oh [girl], la teva cançó
Penetrada al pit de les muntanyes,
Com la teva paraula les ànimes rock
Continueu explicant la història amb alegria!
Però una vegada, com tot fuig,
Si et separes de la teva cançó,
Si l’amor et mou,
O la mort t’emporta.
I quedar-se abandonat,
Mirant amb tristesa i en silenci
Allà els pinacles de roca grisa
I medita amb les teves cançons.
5 Einsamkeit/Solitud
Any 1850
En clau de mi bemoll major
Llibretista.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Einsamkeit
Wild verwachsne dunkle Fichten,
Leise klagt die Quelle fort;
Herz, das ist der rechte Ort
Für dein schmerzliches Verzichten!
Grauer Vogel in den Zweigen,
Einsam deine Klage singt,
Und auf deine Frage bringt
Antwort nicht des Waldes Schweigen.
Wenn’s auch immer Schweigen bliebe,
Klage, klage fort; es weht,
Der dich höret und versteht,
Stille hier der Geist der Liebe.
Nicht verloren hier im Moose,
Herz, dein heimlich Weinen geht,
Deine Liebe Gott versteht,
Deine tiefe, hoffnungslose!
Solitud
Avets feréstecs, ombrívols,
suaument la font va planyent-se;
cor meu, aquest és el lloc adient
per al teu renunciament!
A les branques, un ocell gris
canta solitari el teu plany,
i a la teva pregunta, el silenci
del bosc no dóna cap resposta.
Encara que sempre hi hagués silenci,
aquí no cessa de plànyer-se,
t’escolta i et comprèn, alena
suaument, l’esperit de l’amor.
Cor meu, les teves secretes llàgrimes
cauen a la molsa i no es perden,
Déu comprèn el teu amor,
profund, sense esperança!
6 Der Schwere Abend/Els ombrívols núvols suraven
Any 1850
En clau de sol bemoll major
Llibretista.- Nikolaus Lenau (1802–1850)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Der Schwere Abend
Die [dunklen]1 Wolken hingen
Herab so bang und schwer,
Wir beide traurig gingen
Im Garten hin und her.
So [heiß und]2 stumm, so trübe
[Und]3 sternlos war die Nacht,
So ganz, wie unsre Liebe,
Zu Tränen nur gemacht.
Und als ich mußte scheiden
Und gute Nacht [dir]4 bot,
Wünscht’ ich bekümmert beiden
Im Herzen uns den Tod.
Els ombrívols núvols suraven
Els ombrívols núvols suraven
cap avall, tan angoixants i opressius,
nosaltres dos caminàvem
pel jardí, d’un costat a l’altre.
La nit sense estrelles era
tan sufocant, silent i trista
com el nostre amor,
creat tan sols per a les llàgrimes.
I quan jo havia de marxar
i et vaig desitjar bona nit,
afligit, desitjava de tot cor
la mort per a tots dos.
7 Requiem Ruh’ von schmerzensreichen Muhën/Rèquiem
“Antic poema catòlic, l’autor del qual s’anomena l’amant d’Abelard, Heloïsa”).
Any 1850
En clau de si bemoll major
Indicació de temps.- Langsam (Lentament)
Llibretista.- Lebrecht Blücher Dreves (1816–1870)
Per a veu i piano
Període Romàntic
Requiem Ruh’ von schmerzensreichen Muhën
Ruh’ von schmerzensreichen Mühen
Aus und heißem Liebesglühen;
Der nach seligem Verein
Trug Verlangen,
Ist gegangen
Zu des Heilands Wohnung ein.
Dem Gerechten leuchten helle
Sterne in des Grabes Zelle,
Ihm, der selbst als Stern der Nacht
Wird erscheinen,
Wenn er seinen
Herrn erschaut im Himmelspracht.
Seid Fürsprecher, heil’ge Seelen,
Heil’ger Geist, laß Trost nicht fehlen;
Hörst du? Jubelsang erklingt,
Feiertöne,
[Drein]1 die schöne
Engelsharfe [also singt]2:
Ruh’ von schmerzenreichen Mühen
Aus und heißem Liebesglühen;
Der nach seligem Verein
Trug Verlangen,
Ist gegangen
Zu des Heilands Wohnung ein.
Rèquiem
Pau després dels dolorosos fatics
i de l’ardent flama de l’amor!
El qui vers la benaurada unió
portava el seu desig,
ha marxat
vers la casa del Salvador.
Per al just resplendeixen clares
les estrelles a la cambra del sepulcre,
per a ell, que és com una estrella de la nit,
elles brillaran,
quan ell contemplarà
el Senyor en la seva esplendor celestial.
Sigueu intercessors, santes ànimes,
Esperit Sant, perquè el reconfort no manqui.
Sents? Ressona un cant de gaubança
amb sons de festa,
en el que la formosa arpa
dels àngels canta també:
pau després dels dolorosos fatics
i de l’ardent flama de l’amor!
El qui vers la benaurada unió
portava el seu desig,
ha marxat
vers la casa del Salvador.
Certa vegada un crític el va censurar perquè no componia sonates ortodoxes. La resposta de Schumann fou fervorosa i representa l’actitud romàntica. “Com si totes les imatges mentals haguessin de subordinar-se a una o dues formes!” “Com si cada obra d’art no tingués el seu propi sentit i, per tant, la seva pròpia forma!”