Opus 138
Deu Spanisches Liebslieder
Any 1849
Indicació de temps.- 1 Vorspiel
2 Tief im Herzen trag’ ich Pein (S)
3 O wie lieblich ist das Mädchen (T)
4 Bedekt mich mit Blumen (SA)
5 Romanze (B)
6 Intermezzo
7 Weh, wie zornig ist das Mädchen (T)
8 Hoch, hoch sind die Berge (A)
9 Blaue augen hat das Mädchen (TB)
10 Dunkler Lichtglanz blinder Blick (SATB)
Llibretista.- Emanuel Geibel138
Per a quatre veus amb piano a quatre mans
Període Romàntic
1 Vorspiel
Any 1849
En clau de sol major
Indicació de temps.- Im Boleros tempo (Al tempo de boleros)
Per a piano a quatre mans
2 Tief im Herzen trag’ich Pein/Porto la pena al fons del cor
Any 1849
En clau de sol menor
Indicació de temps.- Nicht schnell (No ràpidament)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a soprano
Període Romàntic
Tief im Herzen trag’ ich Pein
Tief im Herzen trag’ ich Pein,
Muß nach außen stille sein.
Den geliebten Schmerz verhehle
Tief ich vor der Welt Gesicht;
Und es fühlt ihn nur die Seele,
Denn der Leib verdient ihn nicht.
Wie der Funke frei und licht
Sich verbirgt im Kieselstein,
Trag’ ich innen tief die Pein.
Porto la pena al fons del cor
Porto la pena al fons del cor,
però, per fora, haig de semblar calmat.
Amago aquest estimat sofriment,
profundament, de la faç del món,
i només el sent la meva ànima
car el cos no se’l mereix.
Com l’espurna, lliure i fulgent,
que s’amaga dins la pedra foguera,
porto la pena al fons del meu interior
3 O wie lieblich ist das Mädchen/Oh, que gentil és la donzella
Any 1849
En clau de si bemoll major
Indicació de temps.- Nicht zu schnell (No massa ràpid)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a tenor
Període Romàntic
O wie lieblich ist das Mädchen
O wie lieblich ist das Mädchen,
Wie so schön und voll Anmuth!
Sag mir an, du wackrer Seemann,
Der du lebst auf deinem Schiffe,
Ob das Schiff und seine Segel,
Ob die Sterne wohl so schön sind?
Sag mir an, du stolzer Ritter,
Der du gehst im blanken Harnisch,
Ob das Roß und ob die Rüstung,
Ob die Schlachten wohl so schön sind?
Sag mir an, du Hirtenknabe,
Der du deine Herde weidest,
Ob die Lämmer, ob die Matten,
Ob die Berge wohl so schön sind?
Oh, que gentil és la donzella
Oh, que gentil és la donzella,
tan formosa i plena d’encís!
Digues-me, tu, valent mariner
que vius al teu vaixell,
si la nau, si les veles,
si les estrelles, són tan formoses?
Digues-me, tu, altiu cavaller
que portes una brillant armadura,
si el cavall, si les teves armes,
si les batalles, són tan formoses?
Digues-me, tu, pastor
que menes a pasturar el teu ramat,
si les ovelles, si les prades,
si les muntanyes, són tan formoses?
4 Bedekt mich mit Blumen/Cobriu‑me amb flors
Any 1849
En clau de sol menor
Indicació de temps.- Mit Leidenschaft (Amb passió)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a Soprano i Contralt
Període Romàntic
Bedekt mich mit Blumen
Bedeckt mich mit Blumen,
Ich sterbe vor Liebe.
Daß die Luft mit leisem Wehen
nicht den süßen Duft [mir]1 entführe,
Bedeckt mich!
Ist ja alles doch dasselbe,
Liebesodem oder Düfte
Von Blumen.
Von Jasmin und weißen Lilien
sollt ihr hier mein Grab bereiten,
Ich sterbe.
Und befragt ihr mich: Woran?
sag’ ich: Unter süßen Qualen
Vor Liebe.
Cobriu‑me amb flors
Cobriu-me amb flors,
jo moro d’amor.
Per tal que un lleuger oreig
no m’arrabassi la dolça flaire,
cobriu-me!
Car l’hàlit de l’amor
i el perfum de les flors
són la mateixa cosa.
Amb gessamins i lliris blancs
heu d’arranjar aquí la meva tomba,
jo em moro.
I si pregunteu: per quina causa?
Us diré: per les dolces penes
de l’amor.
5 Flutenreicher Ebro/Cabalós riu Ebre
Any 1849
En clau de re menor
Indicació de temps.- Nicht schnell (No ràpidament)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a Baríton
Període Romàntic
Flutenreicher Ebro
Flutenreicher Ebro,
Blühendes [Ufer]1,
All ihr grünen Matten,
Schatten des Waldes,
Fraget die Geliebte,
Die unter euch ruhet,
Ob in ihrem Glücke
Sie meiner gedenket!
Und ihr thauigen Perlen,
Die ihr im Frühroth
Den grünenden Rasen
Bunt mit Farben [sticket]1,
Fraget die Geliebte,
Wenn sie Kühlung athmet,
Ob in ihrem Glücke
Sie meiner gedenket!
Ihr laubigen Pappeln,
Schimmerde Pfade,
Wo leichten Fußes
Mein Mädchen wandelt,
Wenn sie euch begegnet,
Fraget sie, fragt sie,
Ob in ihrem Glücke
Sie meiner gedenket!
Ihr schwärmenden Vögel,
Die den Sonnenaufgang
Singend ihr begrüßet
Mit Flötenstimmen,
Fraget die Geliebte,
Dieses Ufers Blume,
Ob in ihrem Glücke
Sie meiner gedenket!
Cabalós riu Ebre
Cabalós riu Ebre,
de florits ribatges,
prades verdes,
ombres del bosc,
pregunteu a la meva estimada
que reposa entre vosaltres,
si, en la seva benaurança,
ella pensa en mi.
I vosaltres, perles de rosada
que a la vermellor de l’alba
brodeu la prada verdejant
amb mil colors,
pregunteu a la meva estimada
quan ella alena la frescor,
si, en la seva benaurança,
ella pensa en mi.
Vosaltres, pollancres frondosos,
camins resplendents,
on amb pas lleuger
la meva noia passeja,
quan ella us vingui a trobar,
pregunteu-li, pregunteu-li,
si, en la seva benaurança,
ella pensa en mi.
Vosaltres, esbart d’ocells
que a la sortida del sol
la saludeu cantant
amb veus aflautades,
pregunteu a la meva estimada,
la flor d’aquest ribatge,
si, en la seva benaurança,
ella pensa en mi.
6 Intermezzo. Nationaltanz (Dansa nacional)
Any 1849
En clau de sol manor
Indicació de temps.-Nicht zu rasch (No massa ràpid)
Per a piano a quatre mans
Període Romàntic
7 Weh, wie zornig ist das Mädchen/Ai, que furiosa està la noia
Any 1849
En clau de sol menor
Indicació de temps.- Nicht schnell sehr markirt (No molt marcat ràpidament)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a Tenor
Període Romàntic
Weh, wie zornig ist das Mädchen
Weh, wie zornig ist das Mädchen!
Wer mag mit ihr reden, wer?
Im Gebirge geht das Mädchen
Ihrer Herde hinterher,
Ist so schön, als wie die Blumen,
Ist so zornig, wie das Meer.
Weh, wie zornig ist das Mädchen!
Wer mag mit ihr reden, wer?
Ai, que furiosa està la noia
Ai, que furiosa està la noia!
Qui gosa parlar amb ella, qui?
La noia camina per la muntanya
darrere del seu ramat,
és tan formosa com les flors
i tan furiosa com el mar.
Ai, que furiosa està la noia!
Qui gosa parlar amb ella, qui?
8 Hoch, hoch sind die Berge/Altes, altes són les muntanyes
Any 1849
En clau de mi bemoll major
Indicació de temps.- Nicht geschwind (No ràpidament)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a Contralt
Període Romàntic
Hoch, hoch sind die Berge
Hoch, hoch sind die Berge,
Und steil ist ihr Pfad;
Die Brunnen sprüh’n Wasser
Und rieseln ins Kraut.
O Mutter, o Mutter,
[Schön]1 Mütterlein du!
Dort, dort in die Berge,
Mit den Gipfeln so stolz
Da ging eines Morgens
Mein süßester Freund.
Wohl rief ich zurück ihn
Mit Zeichen und Wort,
Wohl winkt’ ich mit allen
Fünf Fingern zurück —
[Die Brunnen sprüh’n Wasser
Und rieseln ins Kraut.]
Altes, altes són les muntanyes
Altes, altes són les muntanyes
i rost és llur camí;
l’aigua raja de les fonts
i s’escorre a l’herba.
Oh mare, oh mare,
tu, formosa marona!
Allà dalt, allà dalt, a les muntanyes,
amb els superbs cims,
se’n anà un matí
el meu estimat amic.
Prou li vaig cridar que tornés
amb gestos i paraules,
prou li vaig fer senyals
amb tots els dits de la mà –
l’aigua raja de les fonts
i s’escorre a l’herba.
9 Blaue Augen hat das Madchen/Ulls blaus té la donzella
Any 1849
En clau de si bemoll major
Indicació de temps.- Munter (Animada)
Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a Tenor i Baix
Període Romàntic
Blaue Augen hat das Madchen
Blaue Augen hat das Mädchen,
Wer verliebte sich nicht drein!
Sind so reizend zum Entzücken,
Daß sie jedes Herz bestricken,
Wissen doch so stolz zu blicken,
Daß sie [schaffen eitel]1 Pein!
Machen Ruh’ und Wohlbefinden,
Sinnen und Erinnrung schwinden,
Wissen stets zu überwinden
Mit dem spielend süßen Schein;
Mit dem spielend süßen Scheine
Fesseln sie die Treu’ alleine,
Schaffen, daß in Kummer weine,
Wer da fröhlich pflag zu sein.
Keiner, der geschaut ihr Prangen,
Ist noch ihrem Netz entgangen,
Alle Welt begehrt zu hangen
Tag und Nacht an ihrem Schein.
Blaue Augen hat das Mädchen,
Wer verliebte sich nicht drein!
Ulls blaus té la donzella
Ulls blaus té la donzella,
qui no s’enamoraria d’ella!
Són tan preciosos i encisadors
que captiven tots els cors,
i saben esguardar tan superbs
que creen un pur turment!
Susciten pau i benestar,
els sentits i els records s’esvaneixen,
saben sempre conquerir
amb llur dolç esclat juganer;
amb llur esclat juganer
captiven tan sols fidelitat,
fan que plori de pena
el qui solia estar joiós.
Ningú que ha vist llur esplendor
s’ha pogut escapar de llur xarxa,
tothom desitja restar
dia i nit al seu esclat.
Ulls blaus té la donzella,
qui no s’enamoraria d’ella!
10 Dunkler Lichglanz/Quartet
Any 1849
En clau de sol menor
Indicació de temps.- Nicht rasch
Llibretista.- Llibretista.- Emanuel von Geibel (1815 – 1884)
Per a Quartet SATB
Període Romàntic
Dunkler Lichglanz
Dunkler Lichtglanz, blinder Blick,
Todtes Leben, Lust [voll]1 Plage,
Glück erfüllt von Mißgeschick,
Trübes Lachen, frohe Klage,
Süße Galle, holde Pein,
Fried’ und Krieg in einem Herzen,
Das kannst, Liebe, du nur sein,
Mit der Lust erkauft durch Schmerzen
Quartet
Fosca brillantor, cec esguard,
vida morta, goig ple de pena,
benaurança plena de dissort,
riure trist, plany joiós,
dolça amargor, turment encisador,
guerra i pau en un sol cor,
tot això, amor, només pots ser tu,
amb el goig comprat al preu del dolor.
“Penso que potser aquestes seran les cançons meves que tindran més divulgació”.