Lieder amb acompanyament de piano
Cicles i col·leccions de cançons
D 957
Schwanengesang-El cant del signe
Cicle de 13 cançons
Any 1828 agost-octubre
Primera publicació 1829
Indicació de temps.- 13 (14) Cançons:
1. Liebesbotschaft
2. Kriegers Ahnung
3. Frühlingssehnsucht
4. Ständchen
5. Aufenthalt
6. In der Ferne
7. Abschied
8. Der Atlas
9. Ihr Bild
10. Das Fischermädchen
11. Die Stadt
12. Am Meer
13. Der Doppelgänger
14. Die Taubenpost [*]
Llibretistes.- Nos.1-7: Ludwig Rellstab (1799–1860)
Nos.8-13: Heinrich Heine (1797–1856)
No.14: Johann Gabriel Seidl (1804–1875)
Llenguatge.- Alemany
Per a veu i piano
Període Romàntic
7. Abschied/Comiat
Llibretista.- Ludwig Rellstab (1799–1860)
Ade! du muntre, du fröhliche Stadt, ade!
Schon scharret mein Rösslein mit lustigem Fuß,
Jetzt nimm meinen letzten, den scheidenden Gruß,
Du hast mich wohl niemals noch traurig gesehn,
So kann es auch jetzt nicht beim Abschied geschehn,
Ade! du muntre, du fröhliche Stadt, ade!
Ade! ihr Bäume, ihr Gärten so grün, ade!
Nun reit ich am silbernen Strome entlang,
Weit schallend ertönet mein Abschiedsgesang,
Nie habt ihr ein trauriges Lied gehört,
So wird euch auch keines beim Scheiden beschert,
Ade! ihr Bäume, ihr Gärten so grün, ade!
Ade! ihr freundlichen Mägdlein dort, ade!
Was schaut ihr aus blumenumduftetem Haus
Mit schelmischen, lockenden Blicken heraus!
Wie sonst, so grüß ich und schaue mich um,
Doch nimmer wend ich mein Rösslein um,
Ade! ihr freundlichen Mägdlein dort, ade!
Ade! liebe Sonne, so gehst du zur Ruh! Ade!
Nun schimmert der blinkenden Sterne Gold,
Wie bin ich euch Sternlein am Himmel so hold,
Durchziehn wir die Welt auch weit und breit,
Ihr gebt überall uns das treue Geleit,
Ade! liebe Sonne, so gehst du zur Ruh, ade!
Ade, du schimmerndes Fensterlein infern, ade!
Du glänzest so traulich mit dämmerndem Schein
Und ladest so freundlich ins Hüttchen uns ein.
Vorüber, ach, ritt ich so manches Mal
Und wär es denn heute zum letzten Mal,
Ade, du schimmerndes Fensterlein hell, ade!
Ade! ihr Sterne, verhüllet Euch grau! Ade!
Des Fensterlein trübes, verschimmerndes Licht
Ersetzt Ihr unzähligen Sterne mir nicht;
Darf ich hier nicht weilen, muss hier vorbei,
Was hilft es, folgt ihr mir noch so treu,
Ade! ihr Sterne, verhüllet euch grau, ade!
Comiat
Adéu! Ciutat alegre i animada, adéu!
Les llambresques potes del meu cavall ja freguen la terra;
rep ara la meva darrera salutació de comiat.
No m’has vist mai trist
i no serà així al moment de dir-te adéu.
Adéu, arbres i jardins tan verds, adéu!
Ara cavalco al llarg del riu argentat.
Lluny ressona l’eco del meu cant;
mai m’heu sentit una cançó trista
i ara, en acomiadar-me, cap tampoc us n’oferiré!
Adéu, noies amables, adéu!
Què mireu des de les vostres cases perfumades de flors
amb un esguard picaresc i seductor?
Com sempre, jo saludo i miro a l’entorn
però mai faré girar cua al meu cavall.
Adéu, estimat sol que vas a jóc, adéu!
Ara brilla l’or de l’estel centellejant.
Com us estimo estrelletes del cel;
si travessem el món d’un costat a l’altre,
a tot arreu ens doneu la vostra fidel escorta.
Adéu! Clara finestreta enllumenada, adéu!
Llueixes tan entranyable amb vespertina resplendor
i convides tan amablement a entrar dins la cabana.
Ai! He passat tan sovint cavalcant per davant
i, serà avui l’última vegada?
Adéu, estrelles, embolcalleu-vos de gris! Adéu!
La llum somorta i minvant de la finestreta,
no me la bescanviareu vosaltres, incomptables estels,
si no em puc quedar aquí, si haig de marxar,
de què em serveix que em seguiu tan fidelment!