Lieder per a qualsevolveu i piano
D 879 Op. 105 Nº4
Sehnsucht/Anhel
Any 1826 març
Primera publicació 1828
En clau de re menor
Indicació de temps.- Nicht zu geschwind (No massa ràpid)
Llibretista.- Johann Gabriel Seidl (1804-1875)
Llenguatge.- Alemany
Per a veu i piano
Període Romàntic
Sehnsucht
Die Scheibe friert, der Wind ist rauh,
Der nächt’ge Himmel rein und blau.’
Ich sitz’ in meinem Kämmerlein
Und schau’ ins reine Blau hinein.
Mir fehlt etwas, das fühl’ ich gut,
Mir fehlt mein Lieb, das treue Blut;
Und will ich in die Sterne seh’n,
Muß stets das Aug’ mir übergeh’n.
Mein Lieb, wo weilst du nur so fern,
Mein schöner Stern, mein Augenstern?
Du weißt, dich lieb’ und brauch’ ich ja,
Die Träne tritt mir wieder nah.
Da quält ich mich so manchen Tag,
Weil mir kein Lied gelingen mag,
Weil’s nimmer sich erzwingen läßt
Und frei hinsäuselt, wie der West.
Wie mild mich’s wieder grad’ durchglüht!
Sieh’ nur, das ist ja schon ein Lied!
Wenn mich mein Los vom Liebchen warf,
Dann fühl’, daß ich singen darf.
Anhel
El vidre està gelat, el vent és cru,
El cel nocturn, pur i blau.
Estic assegut a la meva habitació
I miro el pur blau al capdamunt.
Em falta alguna cosa, bé ho sento,
Em falta el meu amor, la sang fidel;
I si vull mirar les estrelles,
Els meus ulls s’han d’omplir de llàgrimes.
El meu amor, on quedes, bella estrella,
Estrella dels meus ulls?
Saps que t’estimo i et necessito,
Les llàgrimes se’m tornaran a saltar.
Aquí em turmento tants dies,
Perquè cap cançó vol aconseguir-me,
Perquè la cançó no es deixa mai arrencar,
I xiuxiueja com el vent de l’oest.
Com dolçament torna ella a inspirar-me!
Mira només, això és una cançó!
Quan la meva sort em va apartar de l’estimada,
Aleshores vaig sentir que podia cantar.