Lieder amb acompanyament de piano
D 795 Die schöne Müllerin/La bella molinera
Cançó Nº12
Pause/Pausa
En clau de si bemoll major
Text escrit entre 1819 i 1820. Publicat per primera vegada el novembre de 1820.
Pause
Meine Laute hab ich gehängt an die Wand,
Hab sie umschlungen mit einem grünen Band –
Ich kann nicht mehr singen, mein Herz ist zu voll,
Weiß nicht, wie ich’s in Reime zwingen soll.
Meiner Sehnsucht allerheißesten Schmerz
Durft ich aushauchen in Liederscherz,
Und wie ich klagte so süß und fein,
Meint’ ich doch, mein Leiden wär’ nicht klein.
Ei, wie groß ist wohl meines Glückes Last,
Daß kein Klang auf Erden es in sich faßt?
Nun, liebe Laute, ruh an dem Nagel hier!
Und weht ein Lüftchen über die Saiten dir,
Und streift eine Biene mit ihren Flügeln dich,
Da wird mir bange, und es durchschauert mich.
Warum ließ ich das Band auch hängen so lang?
Oft fliegt’s um die Saiten mit seufzendem Klang.
Ist es der Nachklang meiner Liebespein?
Soll es das Vorspiel neuer Lieder sein?
Pausa
He penjat el meu llaüt a la paret,
l’he lligat amb una cinta verda.
No puc cantar més, el meu cor és massa ple,
no sé, com l’hauria de constrènyer en versos.
El dolor del meu desig ardent,
el podia exhalar en les meves cançons burlesques,
i quan jo em planyia tan dolça i delicadament,
pensava que la meva pena no era petita.
Ei! El llast de la meva felicitat és potser tan gran,
que cap so de la terra el pot copsar?
Doncs bé, estimat llaüt, descansa aquí penjat del clau!
I si un buf d’aire toca les teves cordes,
o una abella les frega amb les seves ales,
llavors m’angoixaré i tindré calfreds.
Per què he deixat la cinta penjant tant de temps?
Sovint voleteja damunt les cordes amb un to sospirant.
És el ressò de les meves penes d’amor?
O potser el preludi de noves cançons?