Lieder amb acompanyament de piano
D 795 Die schöne Müllerin/La bella molinera
Cançó Nº2
Wohin? /On anar
En sol major
Text escrit cap al 1816. Publicat per primera vegada el 1818.
Comença la història del moliner i el seu viatge a un món carregat de noves sensacions, la il·lusió pel coneixement que tot aprenent ha de tenir, aquesta emoció davant del que és desconegut, la sensació de llibertat del caminant solitari amb la gana d’explorar un nou món per a ell.
Wohin?
Ich hört’ ein Bächlein rauschen
Wohl aus dem Felsenquell,
Hinab zum Tale rauschen
So frisch und wunderhell.
Ich weiss nicht, wie mir wurde,
Nicht, wer den Rat mir gab,
Ich mustste auch hinunter
Mit meinem Wanderstab.
Hinunter und immer weiter
Und immer dem Bache nach,
Und immer heller rauschte,
Und immer heller der Bach.
Ist das denn meine Strasse?
Oh Bächlein, sprich, wohin?
Du hast mit deinem Rauschen
Mir ganz berauscht den Sinn.
Va ser sag’ ich denn vom Rauschen?
Das kann kein Rauschen sein:
Es singen wohl die Nixen
Tief unten ihren Reihn.
Lass singen, Gesell, lass rauschen,
Und wandre fröhlich nach!
Es gehn ja Mühlenräder
In jedem klaren Bach.
On anar?
Vaig sentir un petit rierol balbucejant
des de la seva font rocosa,
balbucejant fins a la vall,
tan brillant, tan meravellosament clar.
No sé què em va passar,
ni qui em va impulsar,
però jo també vaig haver de baixar
amb el meu bastó de rodamón.
Avall i sempre endavant,
sempre seguint el rierol
mentre balbucejava cada cop més brillant
i clar.
És aquest, doncs, el meu camí?
Oh, rierol, digues on em porta.
Amb el teu balbuceig
m’has confós completament la ment.
Per què parlo de balbuceig?
Això no és balbuceig.
Són les nimfes d’aigua que canten
mentre ballen la seva ronda molt avall.
Deixa que cantin, amic meu; deixa que el rierol balbucegi
i segueix-lo alegremente.
Perquè les rodes de molí giren
a cada rierol clar.