FRANZ PETER SCHUBERT D 727

Lieder per a qualsevol veu i piano

D 727

Mignon II


Any 1821 abril
Primera publicació1850
En clau de si menor
Indicació de temps.- Langsam (Lentament)
Llibretista.- Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832)
Llenguatge.- Alemany
Per a veu i piano
Període Romàntic

Mignon II

So laßt mich scheinen, bis ich werde,
Zieht mir das weiße Kleid nicht aus!
Ich eile von der schönen Erde
Hinab in jenes feste Haus.

Dort ruh’ ich eine kleine Stille,
Dann öffnet sich der frische Blick;
Ich laße dann die reine Hülle,
Den Gürtel und den Kranz zurück.

Und jene himmlischen Gestalten
Sie fragen nicht nach Mann und Weib,
Und keine Kleider, keine Falten
Umgeben den verklärten Leib.

Zwar lebt’ ich ohne Sorg’ und Mühe,
Doch fühlt’ ich tiefen Schmerz genung.
Vor Kummer altert’ ich zu frühe;
Macht mich auf ewig wieder jung!

Mignon II

Deixeu-me aparèixer fins que així esdevingui,
no em traieu el vestit blanc!
M’apresso lluny d’aquesta bella terra
vers el ferm sojorn d’allà baix.

Allà reposaré un petit moment
i s’obrirà un nou esguard;
llavors deixaré enrere el pulcre embolcall,
el cinturó i la corona.

Aquelles criatures celestials
no preguntaran si soc home o dona,
i cap roba, cap vestit,
cobrirà el meu cos transfigurat.

Per bé que he viscut sense tribulls ni fatics,
també he sofert a bastament.
De pena he envellit abans d’hora;
feu que torni a ser jove eternament!

Mai no va aconseguir mantenir-se només amb les seves composicions i va necessitar de la generositat d’amics, que l’acollien a casa seva.