Lieder per a qualsevol veu i piano
D 252
Das Mädchen aus der Fremde/La noia de l’estranger
Any 1815
En clau de fa major
Indicació de temps.- Langsam, lieblich (Lent, dolç)
Llibretista.- Friedrich von Schiller (1759-1805)
Llenguatge.- Alemany
Per a veu i piano
Període Romàntic
Das Mädchen aus der Fremde
In einem Tal bei armen Hirten
Erschien mit jedem jungen Jahr,
Sobald die ersten Lerchen schwirrten,
Ein Mädchen, schön und wunderbar.
Sie war nicht in dem Tal geboren,
Man wusste nicht, woher sie kam,
Doch schnell war ihre Spur verloren,
Sobald das Mädchen Abschied nahm.
Beseligend war ihre Nähe
Und alle Herzen wurden weit,
Doch eine Würde, eine Höhe
Entfernte die Vertraulichkeit.
Sie brachte Blumen mit und Früchte,
Gereift auf einer andern Flur,
In einem andern Sonnenlichte,
In einer glücklichern Natur;
Und teilte jedem eine Gabe,
Dem Früchte, jenem Blumen aus,
Der Jüngling und der Greis am Stabe,
Ein jeder ging beschenkt nach Haus.
Willkommen waren alle Gäste,
Doch nahte sich ein liebend Paar,
Dem reichte sie der Gaben beste,
Der Blumen allerschönste dar.
La noia de l’estranger
En una vall, entre pobres pastors,
Apareixia, cada cop que l’any era jove,
Tan bon punt trinaren les primeres aloses,
Una noia bella i meravellosa.
No va néixer a la vall.
La gent no sabia d’on venia,
Però tot rastre d’ella es va perdre ràpidament
Tan bon punt la noia es va acomiadar.
Estar a prop d’ella feia feliç a la gent
I tots els cors se li van obrir,
Però hi havia una dignitat i una alçada
Que impedia la familiaritat.
Ella portava amb ella flors i fruits
Que havien madurat en un altre lloc,
On la llum del sol era diferent,
On la natura donava més fortuna;
I va compartir un regal amb tothom,
Repartint fruita a uns i flors a altres.
Tant si eres jove o vell amb un bastó,
Cadascú de vosaltres va anar a casa amb un regal.
Tots els convidats eren benvinguts
Però si una parella estimada s’acostava
Ella va oferir les millors ofrenes,
La més bella de les flors.