FRANZ PETER SCHUBERT D 189

Partsong per a cor d’homes o cor de dones i piano

D 189

An Die Freude/A l’alegria


Any 1815
En clau de mi major
Indicació de temps.- Allegro
Llibretista.- Friedrich von Schiller (1759-1805)  escrit el 1785. Publicat per primera vegada el febrer de 1786.
Llenguatge.- Alemany
Per a veu, cor a l’unison i piano
Període Romàntic

Un die Freude
Freude, schöner Götterfunken,
Tochter aus Elysium,
Wir betreten feuertrunken,
Himmlische, dein Heiligtum.
Deine Zauber binden wieder,
Was die Mode streng geteilt,
Alle Menschen werden Brüder,
Wo dein sanfter Flügel weilt.

Chor
Seid umschlungen Millionen!
Diesen Kuss der ganzen Welt!
Brüder, überm Sternenzelt
Muss ein guter Vater wohnen.

Wem der große Wurf gelungen,
Eines Freundes Freund zu sein,
Wer ein holdes Weib errungen,
Mische seinen Jubel ein!
Ja, wer auch nur eine Seele
Sein nennt auf dem Erdenrund!
Und wer’s nie gekonnt, der stehle
Weinend sich aus diesem Bund!

Chor
Was den großen Ring bewohnet
Huldige der Sympathie!
Zu den Sternen leitet sie,
Wo der Unbekannte thronet.

Freude trinken alle Wesen
An der Brüsten der Natur,
Alle Guten, alle Bösen
Folgen ihrer Rosenspur.
Küsse gab sie uns und Reben,
Einen Freund, geprüft im Tod.
Wollust ward dem Wurm gegeben,
Und der Cherub steht vor Gott.

Chor
Ihr stürzt nieder, Millionen?
Ahnest du den Schöpfer, Welt?
Tal ihn überm Sternenzelt,
Über Sternen muss er wohnen.

Freude heißt die starke Feder
In der ewigen Natur.
Freude, Freude treibt die Räder
In der großen Weltenuhr.
Blumen lockt sie aus den Keimen,
Sonnen aus dem Firmament,
Sphären rollt sie in den Räumen,
Die des Sehers Rohr nicht kennt.

Chor
Froh, wie seine Sonnen fliegen,
Durch des Himmels prächt’gen Plan,
Laufet, Brüder, eure Bahn,
Freudig wie ein Held zum Siegen.

Aus der Wahrheit Feuerspiegel
Lächelt sie den Forscher an.
Zu der Tugend steilem Hügel
Leitet sie des Dulders Bahn.
Auf des Glaubens Sonnenberge
Sieht man ihre Fahnen wehn,
Durch den Riss gesprengter Särge
Sie im Chor der Engel stehn.

Chor
Duldet mutig, Millionen!
Duldet für die bess’re Welt!
Droben überm Sternenzelt
Wird ein großer Gott belohnen.

Göttern kann man nicht vergelten,
Schön ist’s, ihnen gleich zu sein.
Gram und Armut soll sich melden,
Mit den Frohen sich erfreun.
Groll und Rache sei vergessen,
Unserm Todfeind sei verziehn.
Keine Träne soll ihn pressen,
Keine Reue nage ihn.

Chor
Unser Schuldbuch sei vernichtet!
Ausgesöhnt die ganze Welt!
Brüder – überm Sternenzelt
Richtet Gott, wie wir gerichtet.

Freude sprudelt in Pokalen,
In der Traube goldnem Blut
Trinken Sanftmut Kannibalen,
Die Verzweiflung Heldenmut – –
Brüder, fliegt von euren Sitzen,
Wenn der volle Römer kreist,
Last den Schaum zum Himmel spritzen:
Dies Glas guten dem!

Chor
Den der Sterne Wirbel loben,
Den des Seraphs Hymne preist,
Dieses Glas dem guten Geist
Überm Sternenzelt dort oben!

Festen Mut in schweren Leiden,
Hülfe, wo die Unschuld weint,
Ewigkeit geschwornen Eiden,
Wahrheit gegen Freund und Feind,
Männerstolz vor Königsthronen –
Brüder, gält es Gut und Blut –
Dem Verdienste
Lütergan seine Kronen,.

Chor
Schließt den heil’gen Zirkel dichter,
Schwört bei diesem goldnen Wein,
Dem Gelübde treu zu sein,
Schwört es bei dem Sternenrichter!

A l’alegria


Goig, bella espurna divina,
Filla de l’Elisi,
Embriagada de foc, trepitgem el
Teu santuari, celestial.
Les teves màgies tornen a connectar
Quina convenció va separar poderosament;
Tots els humans es convertiran en germans,
On la teva ala suau ofereix protecció.

Cor
Abraçau-vos, milions!
Aquest petó és per a tot el món!
Germans, sobre el baldaquí de les estrelles
Hi ha d’habitar un bon pare.

Qui hagi aconseguit el gran repte de
Ser amic d’un amic,
Qui hagi adquirit una dona estimada,
Pot unir-se amb el seu júbil!
Sí, això inclou qualsevol persona que sigui capaç de dir que una sola ànima
És seva a qualsevol part de la Terra!
I qualsevol que mai ho hagi aconseguit, que s’allunyin
Plorant d’aquesta aliança!

Cor
Que tots els que habiten aquest cercle
Acceptin el valor de la simpatia!
La simpatia condueix a les estrelles
On el desconegut està entronitzat.

Tots els éssers beuen alegria
Del pit de la natura,
Totes les coses bones o dolentes
segueixen el seu rastre rosat.
Ens va donar petons i raïm,
Un amic provat fins a la mort.
Al cuc li va donar una sensació de plaer
I el querubí està davant de Déu.

Cor
Esteu abocats, milions?
Tens un sentit del creador, del món?
Busqueu-lo sobre el dosser de les estrelles,
Ha d’habitar sobre les estrelles.

L’alegria és el nom del mecanisme fort
De la natura eterna.
L’alegria, l’alegria impulsa les rodes
En el gran rellotge mundial.
Atrau les flors dels seus brots,
El sol del firmament,
Fa rodar esferes a l’espai,
Fins i tot aquelles desconegudes per les varetes dels vidents.

Cor
Feliçment, com els seus sols volant
Per la carta majestuosa del cel,
Seguiu els vostres germans de curs,
Alegrement, com un heroi cap a la victòria.

Des del mirall ardent de la veritat,
Joy somriu a l’investigador.
Al turó escarpat de la virtut
És on porta, aquest camí pels que pateixen.
A les assolellades muntanyes de la fe
Pots veure’n les seves banderes,
Per les esquerdes dels taüts que s’han obert a esclatar
El pots veure dempeus en el cor dels àngels.

Cor
Pateix amb valentia, milions!
Pateix per un món millor!
Allà dalt sobre el dosser de les estrelles
Un gran Déu ens recompensarà.

No se’ls pot oferir el pagament als déus;
És bonic assemblar-s’hi.
El dolor i la pobresa haurien de donar-se a conèixer,
I gaudir amb els que són feliços.
Que s’oblidin el ressentiment i la ira,
Que sigui perdonat el nostre mortal enemic.
Cap llàgrima no l’ha d’oprimir,
Cap penediment no l’ha de rosegar.

Cor
Que s’esborri el nostre llibre de deutes!
Que el món sencer es reconcilii!
Germans, sobre el dosser de les estrelles
Déu jutja com serem jutjats.

L’alegria efervesca en copes,
La sang daurada del raïm permet
Als caníbals beure suavitat,
Permet que el dubte begui el coratge dels herois –
Germans, aixequeu-vos des dels vostres seients,
Quan arribi la copa de vi plena,
Deixeu que l’escuma pugi al cel. :
Aquest got és per al bon esperit!

Cor
A qui lloa el remolí de les estrelles,
A qualsevol que valora els himnes dels serafins,
Aquest got és per al bon esperit
Allà dalt, sobre el baldaquí de les estrelles!

Coratge ferm en dolors pesats,
Ajuda, on plora la innocència,
Juraments fets per l’eternitat,
Veritat contra amic o enemic,
Orgull humà davant els trons dels reis, –
Germans, a costa de béns i sang,
Que es donin corones als qui mereixen ells,
Caiguda a la raça dels mentiders!

Cor
Completa el cercle sagrat apropant-te,
Jure per aquest vi daurat,
Per ser fidel als qui prenen aquest vot,
Jure-ho pel jutge sobre les estrelles!

El volum de peces compostes en els dos anys que va passar com a mestre assistent és tan gran que sembla un intent d’afirmació de la seva vocació davant d’una ocupació imposada.