FRANZ PETER SCHUBERT D 172 – D 203

Lieder per a qualsevol veu i piano

D 172  

Der Morgenstern/L’estel del matí


Any 1815
En clau de sol bemoll major
Indicació de temps.- Lieblich, angenehm (Preciós, agradable)
Llibretista .- Carl Theodor Körner (1791-1813)
Llenguatge.- Alemany
Per a veu i piano
Període Romàntic

Der Morgenstern

Stern der Liebe, Glanzgebilde,
Glühend, wie die Himmelsbraut
Wanderst durch die Lichtgefilde,
Kündend, daß der Morgen graut.

Freundlich kommst du angezogen,
Freundlich schwebst du himmelwärts,
Glitzernd durch des Äthers Wogen,
Strahlst du Hoffnung in das Herz.

Wie in schäumenden Pokalen
Traubenpurpur muthig schwellt,
So durchleuchten deine Strahlen
Die erwachte Frühlingswelt.

Wie im herrlichen Geschiebe
Sich des Goldes Pracht verschließt,
So erglänz’st du, Stern der Liebe,
Der den Morgen still begrüßt.

Und es treibt dich nach den Sternen
Hell im Dunkel zu erglüh’n.
Über Berge, über Fernen
Möcht’ ich einmal mit dir ziehn.

Faß’t mich, faß’t mich heil’ge Strahlen,
Schlingt um mich das goldne Band,
Daß ich aus den Erdenqualen
Fliehe in ein glücklich Land.

Doch ich kann dich nicht erfassen,
Nicht erreichen, stehst so fern! –
Kann ich von der Sehnsucht lassen?
Darf ich’s, heil’ger Himmelsstern?

Estel de l’amor, imatge resplendent,
fulgurant, com la núvia del cel,
et mous a través dels camps de llum,
anunciant que el dia apunta.

L’estel del matí

Afectuós, arribes abillat,
Afable, sures vers el cel,
Centellejant, travesses les ones de l’èter,
Envies raigs d’esperança al cor.

Tal com en el grandiós rocam
S’amaga l’esplendor de l’or,
Així brilles tu, estel de l’amor,
Quan silent saludes el matí.

I t’empeny vers les estrelles,
Per refulgir lluminós en la foscúria.
Més enllà de les muntanyes, de la llunyania
Voldria poder anar amb tu.

Preneu-me, preneu-me, raigs sagrats,
Lligueu-me amb la cinta daurada,
Perquè dels sofriments de la terra
Pugui fugir vers un país benaurat.

Però no et puc agafar,
No et puc abastar, ets tan lluny! –
Podré desistir d’aquest desig?
Em serà permès, estel sagrat del cel?

Les Schubertiades eren una ocasió perquè Schubert i els seus amics poguessin compartir el seu amor per la música en un ambient acollidor i amigable . sovint interpretava les seves pròpies composicions en aquestes vetllades i es diu que aquestes reunions eren una font d’inspiració per a la seva obra.