Lieder per a qualsevol veu i piano
D 163 – D 165
Sangers Morgenlied
Any 1815
En clau de sol major
Indicació de temps.- Lieblich, etwas geschwind (Preciós, una mica ràpid)
Llibretista.- Carl Theodor Körner (1791-1813)
Llenguatge.- Alemany
Per a veu i piano
Període Romànic
Sangers Morgenlied
Süßes Licht! Aus goldnen Pforten
Brichst du siegend durch die Nacht.
Schöner Tag! Du bist erwacht.
Mit geheimnißvollen Worten,
In melodischen Accorden,
Grüß’ ich deine Rosenpracht!
Ach! der Liebe sanftes Wehen
Schwellt mir das bewegte Herz,
Sanft, wie ein geliebter Schmerz.
Dürft’ ich nur in goldnen Höhen,
Mich im Morgenduft ergehen!
Sehnsucht zieht mich himmelwärts.
Und der Seele kühnes Streben
Trägt im stolzen Riesen-Lauf
Durch die Wolken mich hinauf. –
Doch mit sanftem Geisterbeben
Dringt das Lied ins inn’re Leben,
Löst den Sturm melodisch auf.
Vor den Augen wird es helle;
Freundlich auf der zarten Spur
Weht der Einklang der Natur,
Und begeistert rauscht die Quelle,
Munter tanzt die flücht’ge Welle
Durch des Morgens stille Flur.
Und von süßer Lust durchdrungen
Webt sich zarte Harmonie
Durch des Lebens Poesie,
Was die Seele tief durchklungen,
Was berauscht der Mund gesungen,
Glüht in hoher Melodie.
Des Gesanges muntern Söhnen
Weicht im Leben jeder Schmerz,
Und nur Liebe schwellt ihr Herz.
In des Liedes heil’gen Tönen,
Und im Morgenglanz des Schönen
Fliegt die Seele himmelwärts.
Cançò del matí del poeta
Dolça llum! Des de les àuries portes
Irromps triomfant a través de la nit.
Dia joliu! T’has despertat.
Amb misterioses paraules,
Amb melodiosos acords,
Saludo la teva beatífica esplendor!
Ai! El dolç hàlit de l’amor
M’infla el cor commogut,
Tendre, com una pena estimada.
Si tan sols en aquestes àuries alçàries,
Pogués passejar en la flaire del matí!
L’anhel em mena cap al cel.
I l’audaç maldar de l’ànima,
En un superb curs gegantí,
Em porta amunt, a través dels núvols.
Però amb un suau i misteriós tremolor,
El cant penetra a la meva vida interior,
Dissipant melodiosament la tempesta.
Davant els meus ulls tot esdevé lluminós;
Plàcidament, damunt el tendre rastre,
Alena l’harmonia de la natura,
I la font mormola amb exultació,
Les ones fugitives dansen joiosament
A través els camps tranquils del matí.
I envaïda per un dolç delit,
Una tendra harmonia es mou
A través de la poesia de la vida,
El que ressona profundament dins l’ànima,
El que canta la boca embriagada,
Refulgeix en una sublim melodia.
Als alegres fills del cant
Cada sofriment de la vida els fa flaquejar,
I tan sols l’amor infla llurs cors.
En els sagrats acords de les cançons
I en l’esclat del matí de la bellesa,
L’ànima s’envola vers el cel.